ἱμερτός
ἡ γὰρ σιωπὴ μαρτυρεῖ τὸ μὴ θέλειν → silence is evidence of unwillingness (Menander)
English (LSJ)
[ῑ], ή, όν, (ἱμείρω)
A longed for, desired, lovely, Τιταρήσιος Il. 2.751; ὕδατα A.R.2.939; Σαλαμίς Sol.1.1; κίθαρις h.Merc.510; στέφανοι Hes.Th.577; κόμα Sapph.119; λέχος Pi.P.3.99; ἀοιδαί, δόξα, Id.O.6.7,P.9.75; ἱ. ἡλικίη dear life, Simon.115; of persons, AP5.297 (Jul.); epith. of Apollo and Dionysus, ib.9.524.10,525.10.— Poet. and later Prose, as Epicur.Fr.165, Luc.DDeor.20.15: ἱμερτόν, τό, Plu.2.926f; ἐφ' ἱμερτοῖσιν prob. from a poet, ib.394b.
German (Pape)
[Seite 1253] adj. verb. zu ἱμείρω, ersehnt, erwünscht, wonach man sich sehnt, also lieblich, anmuthig; der Fluß Titaresius Il. 2, 751; στέφανοι Hes. Th. 577; λέχος Pind. P. 3, 99; δόξαι 11, 78; ἀοιδαί Ol. 6, 7; sp. D., ὕδατα Ap. Rh. 2, 939. Auch Bacchus u. Apollo heißen so, Anth. IX, 524 u. 525, 10. Selten in Prosa, τὸ ἱμερτόν Plut. fac. orb. lun. 12; Epic. D. L. 10, 5.
