σέσηρα

From LSJ
Revision as of 12:02, 13 October 2024 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "( " to "(")
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)

τὸ ἀγαθὸν αἱρετόν· τὸ δ' αἱρετὸν ἀρεστόν· τὸ δ' ἀρεστὸν ἐπαινετόν· τὸ δ' ἐπαινετὸν καλόνwhat is good is chosen, what is chosen is approved, what is approved is admired, what is admired is beautiful

Source

French (Bailly abrégé)

part. σεσηρώς;
grincer des dents, contracter la bouche en signe de colère, de moquerie ou de douleur, rar. en signe de bienveillance et d'amitié ; part. neutre adv. • σεσηρὸς αἰκάλλειν BABR flatter avec un sourire moqueur.
Étymologie: DELG pas d'étym. ; apparenté à σάρων, σάραβος, pê à σαρδάνιος.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

σέσηρα, ptc. σεσηρώς, Dor. σεσᾱρώς, perf. met praes. bet. (praes. σαίρω komt niet voor) de tanden laten zien:; ἐπειδὴ’ γνωσαν ὑμᾶς ἠγριουμένους ἐπ’ ἀλλήλοισι καὶ σεσηρότας toen zij inzagen dat jullie woest waren op elkaar en je tanden lieten zien Aristoph. Pax 620; geneesk., med. gapen, open staan:. (ἕλκος) σεσηρός gapende (wond) Hp. Fract. 32. grijnzen:. σεσηρότι γέλωτι met een grijnzende lach [Luc.] 49.13.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: to bare ones teeth, to grin (IA.), also to gape, of a wound (Hp.).
Other forms: Ptc. σεσηρώς, Dor. σεσαρώς, ep. f. σεσαρυῖα (Hes. Sc. 268) isolated perf. w. pres. meaning (Schwyzer-Debrunner 263 f. w. lit.)
Derivatives: Besides σάρμα n. yawning chasm, abysm (EM); prob. also σάραβος τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον and σάρων. λάγνος. τινες δε τὸ γυναικεῖον H. On σῆραγξ s. v.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]
Etymology: Because of the form without doubt to be considered as inherited, but without agreement outside Greek. -- The variant (?) σάραβος, with its sec. vowl and β for μ seems to be Pre-Greek (not in Furnée).

Frisk Etymology German

σέσηρα: {sésēra}
Forms: Ptz. σεσηρώς, dor. σεσαρώς, ep. f. σεσαρυῖα (Hes. Sc. 268) isoliertes Perf. m. Präs. bed. (Schwyzer-Debrunner 263 f. m. Lit.)
Grammar: v.
Meaning: die Zähne fletschen, grinsen (ion. att.), auch klaffen, von einer Wunde (Hp.).
Derivative: Daneben σάρμα n. gähnende Kluft, Schlund (EM); wohl auch σάραβος· τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον und σάρων. λάγνος. τινὲς δὲ τὸ γυναικεῖον H. Zu σῆραγξ s. bes.
Etymology : Wegen der Form ohne Zweifel als altererbt zu betrachten, aber ohne außergriech. Entsprechung.
Page 2,693-694