ἀνέρομαι

German (Pape)

French (Bailly abrégé)

f. ἀνερήσομαι, ao.2 ἀνηρόμην, pf. inus.
interroger : τινα qqn ; τι demander qch ; τινά τι demander qch à qqn ; μή μ' ἀνέρῃ τίς εἰμι SOPH ne me demande pas qui je suis.
Étymologie: ἀνά, ἔρομαι.

Russian (Dvoretsky)

ἀνέρομαι: эп.-ион. ἀνείρομαι (рас)спрашивать (τινα Hom., Eur.; τι Hom. и περί τινος Plat.; τινά τι Hom., Eur., Plat.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀνέρομαι: ἴδε ἀνείρομαι.

Greek Monotonic

ἀνέρομαι: Επικ. -είρομαι· αόρ. βʹ -ηρόμην, απαρ. -ερέσθαι, μέλ. -ερήσομαι·
1. με αιτ. προσ., ερωτώ κάποιον, εξετάζω, ανακρίνω, σε Ομήρ. Οδ., Σοφ.
2. με αιτ. πράγμ., ρωτώ για κάτι, σε Ομήρ. Οδ., Πλάτ.
3. με διπλή αιτ., ρωτώ κάποιον για κάτι, σε Ομήρ. Ιλ., Σοφ.

Middle Liddell

1. c. acc. pers. to enquire of, question, Od., Soph.
2. c. acc. rei, to ask about, Od., Plat.
3. c. dupl. acc. to ask a person about a thing, Il., Soph.

Lexicon Thucydideum

interrogare, to ask, question, 3.104.5 (ex Hom. H. Ap. from Homer's Hymn to Apollo).