πάροικος

English (LSJ)

ον,

   A dwelling beside or near, neighbouring, c. gen., Κάδμου πάροικοι . . δόμων S.Ant.1155 ; [πόλεις]π.Ρῃκίων ἐπαύλων A.Pers.869 (lyr.) : c. dat., ποταμῷ παροίκους Ἅλυϊ Diog.Trag.1.7, cf. Th.3.113 : abs., ἡ π. πηλαμύς S.Fr.503 ; neighbour, οὐκ ἀσίνης π. Sapph.80; Ἀττικὸς π., prov. of a restless neighbour, Arist.Rh. 1395a18, Duris 96J.    2 π. πόλεμος war with neighbours, Hdt.7.235.    II foreign, alien, LXXGe.15.13, al. ; σπέρμα π. ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ Act.Ap. 7.6 : as Subst., sojourner in another's house, D.L.1.82 : generally, alien, stranger, LXX Le.22.10 : in later Greek, = μέτοικος, SIG398.37 (Cos, iii B. C.), IG7.2712.64 (Acraeph.), OGI1338.12,20, al.(Pergam., ii B. C.), etc.; = colonus, Cod.Just. 1.34.1 (pl.).

German (Pape)

[Seite 525] benachbart, Nachbar; πόλεις πάροικοι Θρῃκίων ἐπαύλων, Aesch. Pers. 850; Soph. Ant. 1139; Thuc. 3, 113 u. Sp.; übtr., πόλεμ ος, Her. 7, 235; – ὁ πάροικος, der in einer Stadt ohne Bürgerrecht lebende Fremde, inquilinus, = μέτοικος, Sp., wie N. T. – Ἀττικὸς πάροικος, sprichwörtlich, Zenob. 2, 28; vgl. Arist. rhet. 2, 21.