ἡμεκτέω
From LSJ
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
German (Pape)
[Seite 1164] empfindlich, unwillig sein, VLL. δυσφορέω; im wirklichen Gebrauche scheint nur das comp. περιημεκτέω zu sein.
Greek (Liddell-Scott)
ἡμεκτέω: πρβλ. περιημεκτέω.
