ἐπευφημέω

From LSJ
Revision as of 09:56, 5 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (6_6)

ἰσότης φιλότητα ἀπεργάζεται → equality leads to friendship

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἐπευφημέω Medium diacritics: ἐπευφημέω Low diacritics: επευφημέω Capitals: ΕΠΕΥΦΗΜΕΩ
Transliteration A: epeuphēméō Transliteration B: epeuphēmeō Transliteration C: epeffimeo Beta Code: e)peufhme/w

English (LSJ)

   A assent with a shout of applause, c. inf., πάντες ἐπευφήμησαν Ἀχαιοὶ αἰδεῖσθαί θ' ἱερῆα Il.1.22; cf. A.R.4.295: abs., Ph. 2.28, Plu.Galb.14.    II c. acc. pers., Ἥρην ἐ. glorify, sing praises to her, Musae.275.    2 c. acc. et dat. rei, sing over or in furtherance of, χοαῖσι . . ὕμνους ἐπευφημεῖτε A.Pers.620; ἐπευφήμησαν εὐχαῖσιν . . παιᾶνα E.IT1403.    3 c. dupl. acc., ἐμὰς τύχας παιᾶν' ἐπηυφήμησεν sang a paean over my fortunes, A.Fr.350.4; folld. by dat., ἐ. παιᾶνα τἠμῇ συμφορᾷ Ἄρτεμιν sing the paean in praise of her over my fate, E.IA1467.    4 c. acc. et dat., ἐ. νόστον τινί wish them a happy return, A.R.1.556.    5 c. dupl. acc., call for the sake of good omen, Heraclit.All.68:—Pass., θεῶν παῖδες οἱ ἥρωες -οῦνται Hierocl.in CA 3p.425M.

German (Pape)

[Seite 918] Beifall zurufen, ἐπευφήμησαν Ἀχαιοί, αἰδεῖσθαι –, Il. 1, 22; τινί, Ap. Rh. 4, 295 u. Sp., wie Plut. Galb. 14; preisen, τύχας Aesch. frg. 266; Hus. 275. – Worte von guter Vorbedeutung dabei sagen, χοαῖσιν ὕμνους ἐπευφημεῖτε Aesch. Pers. 612, wie ἐπευφήμησαν εὐχαῖσιν παιᾶνα Eur. I. T. 1403, vgl. I. A. 1468; absolut, Arr. An. 6, 13, 9; – νόστον τινί, glückliche Rückkehr wünschen, An. Rh. 1, 556.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπευφημέω: ἐπιβοῶ μετ’ εὐφημίας, μετ’ ἀπαρ., πάντες ἐπευφήμησαν Ἀχαιοὶ αἰδεῖσθαί θ’ ἱερῆα κτλ., Ἰλ. Α. 22· πρβλ. Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 295· ἀπολ., Πλουτ. Γάλβ. 14· πρβλ. ἐπαϋτέω, ἐπηπύω, ἐπιάχω. ΙΙ. μετ’ αἰτ. προσώπ., οὐ ζυγίην Ἥρην τις ἐπευφήμησεν ἀείδων, ὕμνησεν ᾄδων, Μουσαῖος 275. 275. 2) μετ’ αἰτ. πράγμ., ᾄδω ἐπί τινι ἠ πρὸς ἐπιτυχίαν τινὸς πράγματος, ἀλλ’, ὦ φίλοι, χοαῖσι ταῖσδε νερτέρων ὕμνους ἐπευφημεῖτε Αἰσχύλ. Πέρσ. 620· ἐπευφήμησαν εὐχαῖσιν… παιᾶνα Εὐρ. Ι. Τ. 1403. 3) μετὰ διπλῆς αἰτ., ἐμὰς τύχας παιᾶν’ ἐπευφήμησεν, ᾖσεν παιᾶνα ἐπὶ ταῖς ἐμαῖς τύχαις, Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 281. 3· ἐπευφημήσατ’ ὦ νεάνιδες, παιᾶνα τἠμῇ συμφορᾷ, Διὸς κόρην Ἄρτεμιν Εὐρ. Ι. Α. 1468, πρβλ. Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 281. 3.