κατακολουθέω

English (LSJ)

   A follow after, ὀπίσω τινός LXXJe.17.16, cf. Longus 3.15 codd.: c. gen., Dioxipp.2 (s. v.l.); comply with, εἰ ταῖς τῶν ἀνθρώπων εὐχαῖς ὁ θεὸς κατηκολούθει Epicur.Fr.388; obey, νόμῳ, προστάγμασιν, LXXDa.9.10, 1 Ma.6.23; λόγῳ Plu.Lys.25; follow a historical or philosophical authority, Phld.Rh.2.146S.; Ἀράτῳ, Δημοκρίτῳ, Plb. 2.56.2, Plu.2.1108f; in fortification, κ. ταῖς ὀχυρότησι τῶν τόπων Plb.6.42.2; emulate, imitate, ἀδυνάτοις ἐπιβολαῖς Hegetorap.Apollon. Cit.3; κ. τοῖς ἱεροῖς, mistranslation of prosecuisset, as though prosecutus esset, Plu.Cam.5: abs., obey instructions, PAmh.2.31.12 (ii B.C.).

German (Pape)

[Seite 1355] wie das simplex; Pol. 6, 42, 2 Plut. Lys. 25 u. a. Sp., im eigtl. Sinne u. übertr., εἰ δὲ μιᾷ (τέχνῃ) κατακολουθητέον S. Emp. adv. eth. 175; τῷ νόμῳ, gehorchen, Plut. adv. Stoic. 5.

Greek (Liddell-Scott)

κατακολουθέω: ἀκολουθῶ κατόπιν τινός, Λόγγος 3. 15, Ἑβδ. (Δαν. Θ΄, 10)· ὑπακούω, τῷ νόμῳ Πλουτ. Λύσ. 25· κ. ταῖς ὀχυρότησι τῶν τόπων, ἐπιζητῶ ὀχυρὰς θέσεις πρὸς στρατοπέδευσιν, Πολύβ. 6. 42, 2·― ῥημ. ἐπίθ. κατακολουθητέον, πρέπει τις νὰ ἀκολουθήσῃ, Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 1. 186., 11. 175.