ὑπερπλούσιος
From LSJ
ὁ ὑπεράπειρον ἔχων τῆς ἀγαθότητος τὸ ἀνεξιχνίαστον πέλαγος → who possesses an infinite and inscrutable sea of goodness
English (LSJ)
ον,
A over-wealthy, Arist.Pol.1295b7.
German (Pape)
[Seite 1201] übermäßig reich, Arist. pol. 4, 11.
Greek (Liddell-Scott)
ὑπερπλούσιος: -ον, ὑπερβαλλόντως πλούσιος, Ἀριστ. Πολιτικ. 4. 11, 5.