τελειότης

English (LSJ)

ητος, ἡ,

   A completeness, perfection, Pl.Def.412b, Arist.Ph. 207a21, 261a36, LXX Jd.9.16, Gal.1.315; ψυχῆς τελεότης Democr. 187: pl., Chrysipp.Stoic.3.61.

German (Pape)

[Seite 1085] ητος, ἡ, Vollendung, Vollständigkeit, Vollkommenheit; Plat. defin. 412 b u. Sp., wie LXX.; S. Emp. pyrrh. 1, 72.

Greek (Liddell-Scott)

τελειότης: -ητος, ἡ, ὡς καὶ νῦν, τὸ τέλειον, ἡ ἐντέλεια, Πλάτ. Ὅροι 412Β, Ἀριστ. Φυσ. 3. 6, 13., 8. 7, 15.