ἀνταμείβομαι
τὸ δ' ἐξαίφνης τὸ ἐν ἀναισθήτῳ χρόνῳ διὰ μικρότητα ἐκστάν → suddenly refers to what has departed from its former condition in a time imperceptible because of its smallness
English (LSJ)
A exchange one thing with another, ὅταν δελφῖσι θῆρες ἀνταμείψωνται νομόν Archil.74.7. II c.acc. pers., repay, requite, punish, ἀνταμείβεσθαί τινα κακοῖς Id.65; κακαῖσι ποιναῖς A.Pr.225; παθὼν κακῶς κακοῖσιν ἀντημείβετο Id.Th.1054; ἀνταμειψόμεσθά σ' ὥσπερ εἰκὸς ἀντὶ τῶνδε Ar.Th.723. III answer again, τοῖσδε Hdt.9.79; πρὸς τοὺς φίλους οἷ' ἀνταμείβει ῥήματ' S. OC814; τινὰ οὐδέν ib.1273; also ὑμᾶς . . τοῖσδ' ἀνταμείβομαι λόγοις E.Andr.154.
German (Pape)
[Seite 243] erwiedern, vergelten, παθὼν κακῶς κακοῖσι, Böses mit Bösem, Aesch. Sept. 1040; τινὰ κακοῖς Ch. 121; vgl. Archil. 118; τινὰ ἀντί τινος Ar. Th. 721; – πρὸς φίλους ῥήματα, antworten, Soph. O. C. 818; τινὰ οὐδέν 1275; τοῖσδε Her. 9, 79.
Greek (Liddell-Scott)
ἀντᾰμείβομαι: μέσ., ἀνταλλάσσω πρᾶγμά τι μὲ ἄλλο, μηδ’ ὅταν δελφῖσι θῆρες ἀνταμείψωντα νομὸν ἐνάλιον Ἀρχίλ. 69. 7. ΙΙ. μετ’ αἰτ. προσώπ., τὸ ὅμοιον ἀποδίδω τινί, τὸν κακῶς [με] δρῶντα δεινοῖσ’ ἀνταμείβεσθαι κακοῖς Ἀρχίλοχ. 61 (78)· κακαῖσι ποιναῖς ταίσδέ μ’ ἀντημείψατο Αἰσχύλ. Πρ. 223· κακῶς κακοῖσι ὁ αὐτ. Θ. 1049· ἀθέοις ἔργοις… ἀνταμειψόμεσθά σ’… ἀντὶ τῶνδε Ἀριστοφ. Θεσμ. 722. ΙΙΙ. ἀποκρίνομαι, ἀπαντῶ, ὁ δ’ ἀνταμείβετο τοισίδε Ἡρόδ. 9. 79· ἀντ. τι πρός τινα Σοφ. Ο. Κ. 814· οὐδ’ ἀνταμείβει μ’ οὐδὲν ὁ αὐτ. 1273· ὡσαύτως, ὑμᾶς… τοῖσδ’ ἀνταμείβομαι λόγοις Εὐρ. Ἀνδρ. 154.
