ζυμωτικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A causing to ferment, τινος Diocl.Fr.118.

German (Pape)

[Seite 1142] aufblähend, Ath. II, 55 b, οἱ ἐρέβινθοι ζ. τῆς σαρκός.

Greek (Liddell-Scott)

ζῡμωτικός: -ή, -όν, προξενῶν ζύμωσιν, τινος Διοκλ. παρ’ Ἀθην. 55D.