ἱερόω

English (LSJ)

Dor. ἱᾰρ-, (ἱερός)

   A consecrate, dedicate, Pl.Lg.771b; [τὰν γᾶν] ἃν Ἀμφικτίονες ἱάρωσαν IG22.1126.16 (Amphict.); hιαρόντο( = ἱερούντων) Ἀπόλλονος Ἐχέτο ἄγαλμα Berl.Sitzb.1927.8 (Locr., v B.C.); Thess. part. ἱερούοντος Schwyzer553: pf. Pass. ἱερῶσθαι Th.5.1, SIG 1006.4 (Cos, iii B.C.), etc.; ἱερωσύνην ἱερώσασθαι (v.l. ἱεράσασθαι) to be consecrated to a priesthood, Aeschin.1.19:—also ἱερεόομαι, τὴν ἱερωσύνην ἀξίως ἱερεώσατο τοῦ θεοῦ IG22.1271.13 (iii B.C.); τῷ θεῷ οὗ ἂν ᾖ ἱερειωμένος ib.1183.32 (iv B.C.); Δωρίδος ἱερεωμένης (perh. pres. part. of ἱεράομαι = ἱερωμένης) IG2.1561 (iv B.C.).