ἱκετήριος

English (LSJ)

poet. ἱκτήριος, α, ον, as Adj. in the latter form only,

   A of or fit for suppliants, ἱ. θησαυρός, of hair offered to a god, S. Aj.1175; κλάδοι Id.OT3; ἱκτήριοι,= ἱκέται, ib.327; φωτῶν ἱκτήρια, = φῶτας ἱκτηρίους, Id.OC923.    II ἱκετηρία, poet. ἱκτηρία, Ion. ἱκετηρίη (sc. ῥάβδος), ἡ, olive-branch which the suppliant held in his hand as a symbol of his condition, λευκοστεφεῖς ἱκτηρίας A.Supp.192; ἱκετηρίην λαβεῖν, φέρειν, Hdt.5.51, 7.141; ἱκετηρίαν ἔχειν Ar.Pl.383; καταθεῖναι ἐν τῷ Ἐλευσινίῳ And.1.110, cf. UPZ1.9 (iv B.C.); esp. of petitions laid before the Athenian people, ἱ. θεῖναι And.l.c., Arist.Ath.43.6 (less correctly θέσθαι Poll.8.96, wh. is a later use, cf. SIG2666.6 (Samos)); ὑπὲρ θυγατρὸς ἱ. τιθεμένη PTeb.326.3 (iii A.D.); ἱ. ἔθηκεν παρ' ὑμῖν,= ἱκέτευσεν ὑμᾶς, D.18.107, cf. 24.12; ὑπὲρ τοῦ μισθοῦ ἱ. θεῖναι εἰς τὴν βουλήν Aeschin.1.104, cf. 2.15; later ἱ. πέμπειν, προβάλλεσθαι, Plu.Pomp.28, Ael.VH3.26; ἱκετηρίας προσενέγκας, ἱκετηρίαν προσάγειν, Ep.Hebr.5.7, POxy.71 i 3 (iv A.D.): metaph., ἱκετηρίαν δὲ γόνασιν ἐξάπτω σέθεν τὸ σῶμα τοὐμόν, where the suppliant represents herself as the olive-branch, E.IA1216; νομίζετε τὸν παῖδα τουτονὶ ἱκετηρίαν προκεῖσθαι D.43.83.    2 = ἱκεσία, v.l. in Isoc.8.138 (pl.), cf. Plb.3.112.8 (pl.), Jul.ad Ath.275c, Hld.7.7.