μελίκρητον

Greek (Liddell-Scott)

μελίκρητον: Ἀττ. -κρᾱτον, τό, (√ΚΡΑ, κεράννυμι), κρᾶμα ἐκ μέλιτος καὶ γάλακτος προσφερόμενον ὡς σπονδὴ εἰς τοὺς καταχθονίους θεούς, χεῖσθαι πᾶσιν νεκύεσσιν πρῶτα μελικρήτῳ, μετέπειτα δὲ ἡδέϊ οἴνῳ Ὀδ. Κ. 519· μελίκρατα γάλακτος, προσδιορίζεται διὰ τῆς λέξ. γάλακτος παρ’ Εὐρ. Ὀρ. 115, ἐπειδὴ κατὰ τοὺς χρόνους ἐκείνους μελίκρατον ἐσήμαινε κρᾶμα μέλιτος καὶ ὕδατος, Ἱππ. Ἀφ. 1254, Ἀριστ. Μετά τὰ Φυσ. 13, 6, 1, Σοφ. Ο. Κ. 481. - Εὑρίσκομεν ὡσαύτως τὴν κατὰ μεταπλασμὸν δοτ. μελίκρᾱτι (ὡς ἐξ ὀνομαστ. μελίκρᾱς) ἐν Α. Β. 1226, ἴδε Λοβ. Παραλ. 224.

French (Bailly abrégé)

ion. c. μελίκρατον.