δαφνηφόρος
Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either
English (LSJ)
ον,
A bay-bearing, δ. τιμαῖς A.Supp.706; δ. κλῶνες branches of bay borne in worship of Apollo, E.Ion422; δ. ἄλση groves of bay-trees, Hdn.1.12.2. 2 Subst., bearer of bays, at Eleusis, IG22.1092B25. II epith. of Apollo at Thebes, Paus.9.10.4; at Eretria, IG12(9).210.
German (Pape)
[Seite 525] 1) Lorbeerbäume tragend, ἄλσεα, damit bepflanzt, Herodian. 1, 12, 3. – 2) Lorbeerzweige, -kränze tragend, τιμαί Aesch. Suppl. 706; κλῶνες, die Lorbeerzweige, Eur. Ion 422. Bes. heißt so Apollo, Anacr. 11, 6; Plut. Them. 15; vgl. Paus. 9, 10, 4.
Greek (Liddell-Scott)
δαφνηφόρος: -ον, ὁ φέρων δάφνην, δ. τιμαῖς Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 706· δ. κλῶνες, κλῶνες δάφνης φερόμενοι εἰς τιμὴν τοῦ Ἀπόλλωνος, Εὐρ. Ἴωνι 422· δ. ἄλσος, δάσος ἐκ δάφνης, Ἡρῳδιαν. 1. 12. ΙΙ. ὄνομα τοῦ Ἀπόλλωνος, Παυσ. 9. 10, 4· Ἀπόλλωνος δαφναφορίω ὑπάρχει ἐν ἐπιγραφῇ τινι τῆς Χαιρωνείας ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 1595· πρβλ. δαφνίτης, δαφναῖος.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui porte une branche ou une couronne de laurier;
épiclèse d’Apollon à Érétrie.
Étymologie: δάφνη, φέρω.
