διάλειμμα
Μετὰ δικαίου ἀεὶ διατριβὰς ποιοῦ (Μετὰ δικαίων † τὰς διατριβὰς ποιοῦ) → Cum iustis semper versare in eodem loco → Mit den Gerechten pflege Umgang immerfort
English (LSJ)
ατος, τό, (διαλείπω)
A interstice, gap, Pl.Ti.59b, Arist.PA 680b34, BGU12.31 (ii A.D.); in Music, interval, Arist.Pr.921b10; of Time, Plb.1.66.2; pause, τὰ δ. τῆς ἐνεργείας D.H.Comp.20; ἐκ διαλειμμάτων at intervals, Epicur.Ep.3p.64U., Plu.Per.7; esp. of intervals between attacks of fever, Gal.7.414, cf. 427.
Greek (Liddell-Scott)
διάλειμμα: τό, (διαλείπω) διάστημα μεταξύ, Πλάτ. Τιμ. 59Β, Ἀριστ. Ζ. Μ. 4. 5, 39· ἐν τῇ μουσικῇ, ὁ αὐτ. Προβλ. 19. 41· ἐπὶ χρόνου, Πολύβ. 1. 66, 2· ἐκ διαλειμμάτων, ὡς καὶ παρ’ ἡμῖν, Πλούτ. Περικλ. 7.
French (Bailly abrégé)
ατος (τό) :
intervalle, intervalle de temps : ἐκ διαλειμμάτων PLUT à intervalles.
Étymologie: διαλείπω.
