δυσθανατάω

English (LSJ)

strengthd. for θανατάω,

   A long for death, J.BJ5.9.3, 6.6.2, Agath.3.22, cf.EM442.48; but freq. confused with sq., as in Ph.2.390.    2 δυσθανατῶσα γραῦς 'with one foot in the grave', Chrysipp.Stoic.3.50.

German (Pape)

[Seite 681] = folgdm, Plut. adv. St. 6 u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

δυσθανατάω: τῷ ἐπομ., Θεόφρ. Ι. Φ. 3. 10, 3, Πλούτ. 2. 1039Α.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
mourir d’une mort pénible ou lente.
Étymologie: δυσ-, θάνατος.