κελάδω
Οὐκ ἔστιν αἰσχρὸν ἀγνοοῦντα μανθάνειν → Non est inhonestum ea, quae nescis, discere → nicht schändlich ist's, dass einer lernt, was er nicht weiß
English (LSJ)
Ep. form of κελαδέω, used in part. only,
A sounding, πὰρ ποταμὸν κελάδοντα Il.18.576, cf. B.8.65, Posidipp. ap. Tz.H.7.661; πλῆτο ῥόος κ. Il.21.16, cf. Theoc.17.92; Ζέφυρον κελάδοντ' ἐπὶ οἴνοπα πόντον Od.2.421; πόντον κ. Ar.Nu.284 (anap.); Βορέης κ. Q.S.8.243.
German (Pape)
[Seite 1414] = κελαδέω; nur im partic. κελάδων, οντος, rauschend, brausend; vom Meer u. Fluß, πόντος, ῥόος, Il. 18, 576; vom Winde, Od. 2, 421; so auch sp. D., wie Coluth. 6. S. auch nom. pr.
Greek (Liddell-Scott)
κελάδω: Ἐπικ. τύπος τοῦ κελαδέω, ἐν χρήσει μόνον κατὰ μετοχ., ἠχῶν, πὰρ ποταμὸν κελάδοντα Ἰλ. Σ. 576· πλῆτο ῥόος κελάδων Φ. 16, πρβλ. Θεόκρ. 17. 92· Ζέφυρον κελάδοντ’ ἐπὶ οἴνοπα πόντον Ὀδ. Β. 421· κελάδοντα Ἀριστοφ. Νεφ. 284.
French (Bailly abrégé)
seul. prés;
c. κελαδέω.
