impunitas
Φίλος με βλάπτων (λυπῶν) οὐδὲν ἐχθροῦ διαφέρει → Laedens amicus distat inimico nihil → Ein Freund, der schadet, ist ganz gelich mir einem Feind
Latin > English (Lewis & Short)
impūnĭtas: (inp-), ātis, f. impunis,
I freedom or safety from punishment, impunity (class.; cf.: venia, obsequentia): quis ignorat maximam illecebram esse peccandi impunitatis spem? Cic. Mil. 16, 43: quem si vicisset, habiturus esset impunitatem et licentiam sempiternam, id. ib. 31, 84: impunitatem alicui dare, id. Phil. 8, 32; id. Planc. 1, 3: quorum impunitas fuit non modo a judicio, sed etiam a sermone, id. Rab. Post. 10, 27: impunitatem desertoris petit, Quint. 7, 7, 6: cum tanta praesertim gladiorum sit impunitas, Cic. Phil. 1, 11, 27: impunitas peccatorum data videtur eis, qui ignominiam et infamiam ferunt sine dolore, id. Tusc. 4, 20, 45: flagitiorum, id. Pis. 9, 21: superfluens juvenili quadam dicendi impunitate et licentia, id. Brut. 91, 316; so, crebrescebat licentia atque impunitas asyla statuendi, Tac. A. 3, 60.
Latin > French (Gaffiot 2016)
impūnĭtās,¹⁰ ātis, f. (in, punio), impunité : Cic. Mil. 43 ; Phil. 1, 27 ; alicui impunitatem concedere Cæs. G. 1, 14, 5, accorder l’impunité à qqn || [fig.] licence impunie : gladiorum Cic. Phil. 1, 27, licence impunie du glaive, licence que s’arroge impunément le glaive, cf. Cic. Pis. 21 ; Br. 316.
