Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

illotus

From LSJ
Revision as of 09:25, 15 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (3_6)

Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλοςLife is not worth living if you do not have at least one friend.

Democritus, DK 68b22

Latin > English (Lewis & Short)

illōtus: (inl-, illautus and illūtus), a, um, adj. in-lotus,
I unwashed, uncleaned, unclean, dirty.
I Lit.
   a
   (a)    Form illotus: illotis manibus aliquid tractare, Plaut. Poen. 1, 2, 103: toralia, Hor. S. 2, 4, 84: echini, id. ib. 2, 8, 52: cochleae, Plin. 30, 6, 16, § 49: faex vini, id. 23, 2, 31, § 63: inlotus sudor, Verg. G. 3, 443 (Rib.).—
   (b)    Form illautus, Plaut. Poen. 1, 2, 23.—
   (g)    Form illutus: vinacei, Cato, R. R. 147.—
   b Prov.: illotis manibus or pedibus facere aliquid, to underlake a thing without due preparation, Dig. 1, 2, 1; Gell. 1, 9, 8; 17, 5 fin., Macr. S. 1, 24, § 12.—*
II Trop.: illotus sermo, Auct. Decl. in Sall. 1, § 1.

Latin > French (Gaffiot 2016)

illōtus,¹⁴ illautus, illūtus (inl-), a, um,
1 sale, non lavé : Plin. 23, 63 ; Macr. Sat. 1, 24, 12 ; Pl. Pœn. 103 ; Hor. S. 2, 4, 84 ; Pl. Pœn. 316
2 non essuyé : Virg. G. 3, 443.

Latin > German (Georges)

il-lōtus (illautus, illūtus), a, um (in u. lotus od. lautus v. lavo), I) ungewaschen, ungereinigt, unrein, α) Form illotus (Ggstz. lotus, s. Quint. 1, 4, 13), v. Pers., Tert. de paenit. 11 in.: ill. faex vini, Plin. 23, 63. – sprichw., illotis manibus od. pedibus, mit ungewaschenen Händen oder Füßen = ohne gehörige Sorgfalt u. Vorbereitung, Gaius dig. 1, 2, 1. Gell. 1, 9, 8. Macr. sat. 1, 24. § 12: übtr., illotus sermo, unanständiges, Auct. decl. in Sall. 1. § 1. – β) Form illautus (inlautus), Titin. com. 1: sudor, unrein, schmutzig, Verg. georg. 3, 443 Ribb.: übtr., epigramma non illautum, nicht unanständiges, Capit. Macr. 11, 3. – γ) Form illūtus: vinacei illuti, Cato r. r. 147: toralia illuta, Hor. sat. 2, 4, 84 Hold. u. Fr.: echini illuti, nicht vom Seewasser gereinigt, Hor. sat. 2, 8, 52 Hold. u. Fr. (Vulg. inlotus): qui per altissimos gurgites pedem ferebat illutum, Arnob. 2, 56: sprichw., inlutis manibus (s. vorher no. α), Plaut. Poen. 316.