κείνους δὲ κλαίω ξυμφορᾷ κεχρημένους (Euripides' Medea 347) → I weep for those who have suffered disaster
κεκύθωσι: ῠ, ἴδε ἐν λ. κεύθω.
3ᵉ pl. sbj. ao.2 poét. de κεύθω.
see κεύθω.
