ὀνομάκλυτος

English (LSJ)

ον (α, ον Pi.Pae.6.123),

   A of famous name, Il. 22.51, h.Merc.59, Ibyc.10 A, Pi. l.c. ; κοὐνομάκλυτον in Semon.7.87 should be emended to κὠν-, cf. κὠνομαστόν Phoen.2.11.    II articulate, βροτῶν ὀνομάκλυτον αὐδήν Simm.1.13.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
au nom célèbre.
Étymologie: ὄνομα, κλυτός.

English (Autenrieth)

of famous name, renowned, Il. 22.51†.