αἱμύλος

English (LSJ)

[ῠ], η, ον, also ος, ον AP7.643 (Crin.):—

   A wheedling, wily, mostly of words, αἱμύλα κωτίλλουσα Hes.Op.374; μῦθος Pi.N.8.33, cf. Ar.Eq.687; also αἱ. μηχαναί A.Pr.208; μὴ κλωπὸς αἴνει φωτὸς αἱμύλον δόρυ E.Rh.709; of persons, τὸν αἱμυλώτατον S.Aj.389 (lyr.), cf. Pl.Phdr.237b, Lyc.1124; of foxes, Ar.Lys.1268 (lyr.).

Greek (Liddell-Scott)

αἱμύλος: [ῠ], -η, -ον, καὶ ος, ον, Ἀνθ. Π. 7. 643. Κολακευτικός, χαριτογλωσσῶν, δόλιος, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐπὶ λέξεων, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 372, Πινδ. Ν. 8. 56· οὕτως αἱμύλαι μηχαναί = δόλια μηχανήματα, Αἰσχύλ. Πρ. 206: - ἐπὶ προσώπων· τὸν αἱμυλώτατον, Σοφ. Αἴ. 389 (λυρ.), Πλάτ., κτλ. ἐπὶ ἀλωπέκων, Ἀριστοφ. Λυσ. 1269.

French (Bailly abrégé)

η, ον :
séduisant, insinuant, rusé.
Étymologie: DELG étym. incertaine.

English (Slater)

αἱμῠλος
   1 flattering πάρφασιςαἱμύλων μύθων ὁμόφοιτος (Tricl.: αἱμυλίων codd.) (N. 8.33)