περισσότης

English (LSJ)

Att. περιττ-, ητος, ἡ, (περισσός)

   A extravagance, excess, in pl., Isoc.10.7; π. μιαιφονιῶν D.C.77.16 ; pomp, ἡ ἐν τοῖς βίοις π. καὶ πολυτέλεια Plb.9.10.5.    2 in style, redundancy, Hermog.Meth.5.    3 ἐκ περισσότητος [κατηγορεῖν], ex abundanti, Aps.Rh.p.223 H.    II eminence, excellence, D.S.1.94 ; ἡ κατὰ τὴν τέχνην π. Id.18.26.    III of numbers, unevenness, opp. ἀρτιότης, Arist.Metaph.1004b11.