ἁγιωσύνη
Ζήλου τὸν ἐσθλὸν ἄνδρα καὶ τὸν σώφρονα → Probi viri esto temperantisque aemulus → Dem Edlen eifre nach und dem Besonnenen
English (LSJ)
ἡ,
A holiness, sanctity, LXX 2 Ma.3.12, Ep.Rom.1.4, etc. II as title, PMeyer24.2 (vi A. D.).
German (Pape)
[Seite 14] ἡ, Heiligkeit, N. T.
Greek (Liddell-Scott)
ἁγιωσύνη: ἡ, ἁγιότης, καθαρότης, Ἑβδ. (Μακκ. Β΄ γ΄, 12), Ῥωμ. α΄ 4, κτλ.
French (Bailly abrégé)
ης (ἡ) :
sainteté ; SEPT consécration.
Étymologie: ἅγιος.
Spanish (DGE)
-ης, ἡ
• Alolema(s): ἁγιο- Eus.M.23.409A, Chrys.M.56.389, Socr.Sch.HE 4.12.19, SEG 34.1494 (Siria, biz.); frec. en pap.
I 1santidad, ἁγιωσύνη αὐτοῦ de Yahveh, LXX Ps.29.5, 96.12, cf. 95.6, Chrys.l.c., τοῦ τόπου LXX 2Ma.3.12, κατὰ πνεῦμα ἁγιωσύνης Ep.Rom.1.4, de los cristianos ἐπιτελεῖν ἁ. 2Ep.Cor.7.1, Eus.l.c., SEG l.c.
2 como tít. de diversos cargos eclesiásticos Su Santidad ἡ σὴ ἁγιωσύνη Cod.Iust.1.1.7.3, PMasp.112.17, Socr.Sch.HE 4.12.19, PMeyer 1.24.1, ἡ ὑμετέρα πατρικὴ ἁ. PFouad 86.1, cf. 7, 20, PMasp.21re.2, PZilliac.14.19 (todos VI d.C.).
II santuario Cyr.H.Catech.2.17.
