πιαίνω

English (LSJ)

fut.

   A πιᾰνῶ A.Th.587 : aor. ἐπίᾱνα Id.Ag.276, Hp.Mul.1.47 ; poet. πίᾱνα Pi.N.9.23 ; later ἐπίηνα D.L.1.83 :—Pass., fut. πιανθήσομαι LXX Ps.64(65).12 : aor. ἐπιάνθην Anan.5.9, Theoc.17.126, (κατ-) Ael NA2.13 ; but aor. inf. συμ-πιασθῆναι Hp.Epid.7.68 (s. v.l.): pf. πεπίασμαι (κατα-) Pl.Lg.807b, cf. Ael.NA13.25 : (πίων) : fatten, τὸ σῶμα Hp. l. c.; ἡ γῆ π. τὰ βοτά E.Cyc.333 ; [τὰς ὗς] Arist.HA603b27 ; π. χθόνα enrich the soil, of a dead man, A.Th.587 ; σώμασι πίαναν καπνόν, of bodies being burnt, Pi. l. c.:—Pass., to be or become fat, Semon.7.6, Pl.Lg.807a, Arist.HA520b7, etc.; π. ὁ στάχυς Theoc. 10.47.    II metaph.,    1 increase, enlarge, πλοῦτον Pi.P.4.150 (where ῐ); μυχοὺς πόλεως Xenoph.2.22.    2 make wanton, ἀλλ' ἦ σ' ἐπίανέν τις ἄπτερος φάτις; A.Ag.276 ; π. τὰ πάθη Porph.Abst.1.34 :— Pass., wax fat and wanton, πρᾶσσε, πιαίνου A.Ag.1669 (anap.) ; ἔχθεσιν πιαίνεσθαι batten on quarrels, Pi.P.2.56 ; φθόνῳ π. B.3.68.    3 cherish, cheer, ἵππον . . π. ὁ τοῦ δεσπότου ὀφθαλμός Anon. ap. Arist.Oec. 1345a3 ; π. ἑὴν φρένα Opp.H.5.372 ; μέλος ib.620 ; μάστακα π. χείλεος εὐαφίῃ AP5.293.16 (Agath.).—Rare in Prose.