Εἰραφιώτης

English (LSJ)

ου, ὁ (Aeol. 'Ερρᾰφεώτας Alc.90), epith. of Bacchus, h.Hom.1.2, al., Call.

   A Fr.anon.89, D.P.576, IGRom.4.360.27 (Pergam.); for various etymologies cf. Corn.ND30, Porph.Abst.3.17, EM302.53,372.1.    II = ἔριφος (Lacon.), Hsch.

German (Pape)

[Seite 734] ὁ, heißt Bacchus; H. h. 26, 2; D. Per. 576; nach den Alten διὰ τὸ ἐῤῥάφθαι ἐν τῷ μηρῷ τοῦ Διός; vgl. Zeitschrift für Alterthumswissenschaft 3. Jahrg. 10. Heft S. 1055.

Greek (Liddell-Scott)

Εἰραφιώτης: -ου, ὁ, ἐπώνυμον τοῦ Βάκχου, Ὕμν. Ὁμ. 26. 2, Ἀλκαῖος 87, Διον. Π. 576· πρβλ Welcker Nachtr. z. Trilogie, h. 187, 195. Καθ’ Ἡσύχ. «Εἰραφιώτης· ὁ Διονύσιος, παρὰ τὸ ἐρράφθαι ἐν τῷ μηρῷ τοῦ Διός· καὶ ἔριφος παρὰ Λάκωσιν»· πρβλ Μέγ. Ἐτυμ. 302, 53.

Spanish (DGE)

(Εἰρᾰφιώτης) -ου, ὁ

• Alolema(s): eol. Ἐρραφεώτας Alc.349(a)
Irafiota, prob. Taurino, Toro epít. de Dioniso h.Hom.1.2, 17, 20, Alc.l.c., D.P.576, Orác. en IGR 4.360.27 (Pérgamo II d.C.), IG 2².3606.7 (II d.C.), Orph.H.48.2, Nonn.D.9.23, 21.81, 42.315.