βλίτον
Πατὴρ οὐχ ὁ γεννήσας, ἀλλ' ὁ θρέψας σε → Non qui te genuit, est qui nutrivit pater → Dein Vater ist, wer Nahrung dir, nicht Leben gab | nicht Vater ist, wer Leben, sondern Nahrung gab
English (LSJ)
τό,
A blite, Amaranthus Blitum, Hp.Vict.2.54, 3.75:—written βλῆτον Id.Aff.41, Thphr.HP1.14.2, Dsc.2.117: in pl., Thcopomp.Com.62, Diph.14.
German (Pape)
[Seite 449] τό, Küchengewächs, Melde, Theophr.; Theop. com. Ath. XIV, 649 b u. A.
Greek (Liddell-Scott)
βλίτον: τό, εἶδος φυτοῦ, λάχανόν τι, Θεόπομπ. Κωμ. Φιν. 1, Θεόφρ. Ἱ. Φ. 1. 14, 2· κατὰ πληθ., Δίφιλ. ἐν Ἀπλ. 1.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
blette, plante.
Étymologie: DELG étym. incertaine.
Spanish (DGE)
-ου, τό
• Alolema(s): βλίτος Sud.
• Prosodia: [-ῐ-]
bot. bledo, blito, Amaranthus blitum L., planta usada en medic. para entonar el cuerpo, Hp.Aff.41, Vict.2.54, 3.75, Gal.12.529, 532, 17(2).303, 18(2).406, usado antes de la bebida de sobremesa νῦν δεῖ περιόντα πέπερι καὶ καρπὸν βλίτου ζητεῖν Antiph.275, gener. considerada insípida y de poco valor, Theopomp.Com.63.1, Diph.14, Thphr.HP 1.14.2, 7.1.2, Plaut.Ps.815, Varro Sat.Men.163, Plin.HN 20.252, Dsc.2.117.
• Etimología: Se postula gener. *μλ-ιτον de la r. *melHu̯- de μύλη, ἀμαλδύνω, etc., en grado ø y c. i ante dental, cf. ai. mrit-syá-ti ‘deshacerse’.
