ἄλοξ
ἐν μὲν γὰρ ταῖς ἐπιστολαῖς αὐτοῦ οὐδὲ μνήμην τῆς οἰκείας προσηγορίας ποιεῖται, ἢ πρεσβύτερον ἑαυτὸν ὀνομάζει, οὐδαμοῦ δὲ ἀπόστολον οὐδ' εὐαγγελιστήν (Eusebius, Demonstratio evangelica 3.5.88) → For in his epistles he doesn't even make mention of his own name — or simply calls himself the elder, but nowhere apostle or evangelist.
English (LSJ)
οκος, ἡ,
A = αὖλαξ (q.v.).
German (Pape)
[Seite 109] οκος, ἡ (von ἕλκω, vgl. αὖλαξ, ὦλξ), die Furche, Aesch. Ag. 987; Ar. Av. 234; dah. die Ritze, Wunde, ὄνυχος ἄλοκι νεοτόμῳ Aesch. Ch. 25; δορὸς ταχεῖα ἄλ. Eur. Herc. Fur. 161; βαθεῖα τραύματος ἄλ. Rhes. 790; ἄλοκα τέμνειν, von der Meerfahrt, Arion. 17. Bei den Trag. übertr. auf das Ehebett, gleichsam das Saatfeld des Menschengeschlechts, πατρῷαι ἄλοκες, des Vaters Ehebett, Soph. O. R. 1211; τέκνων ἄλοκα σπείρειν, Kinder zeugen, Eur. Phoen. 18. Auf den Geist übertr. sagt Aesch. βαθεῖαν ἄλοκα διὰ φρενὸς καρπούμενος Sept. 575.
Greek (Liddell-Scott)
ἄλοξ: οκος, ἡ, = αὖλαξ, ὃ ἴδε.
French (Bailly abrégé)
οκος (ἡ) :
1 sillon d’un champ ; champ ensemencé;
2 fig. sein fécondé ; semence qui féconde le sein de la mère;
3 sillon d’une égratignure.
Étymologie: R. Ἐλκ faire une traînée ; cf. ἕλκος, lat. sulcus.
Spanish (DGE)
v. αὖλαξ.
