δημοχαρής
From LSJ
βωμὸν Ἀριστοτέλης ἱδρύσατο τόνδε Πλάτωνος, ἀνδρὸς ὃν οὐδ' αἰνεῖν τοῖσι κακοῖσι θέμις → Aristotle had this altar of Plato set up — Plato, a man whom the wicked dare not even mention in praise
English (LSJ)
ές,
A pleasing the people, popular, Paul.Al.N.2.
German (Pape)
[Seite 565] ές, das Volk erseeuend, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
δημοχᾰρής: -ές, ὁ ἀρέσκων εἰς τὸν λαόν, δημοτικός· μεταγεν.· ἴδε Λοβ. Φρύν. 486.
Spanish (DGE)
-ές
1 de pers. grato al pueblo διὰ τίνας αἰτίας δημο[χ] α[ρῆ] ὄντ' αὐτὸν πάτ[ριο] ν ἂν ἠ[γό] ρε[υ] εν Ἐπίκουρος; Phld.Epicur.Tract.16.2, καὶ δημοχαρεῖς καὶ περιωνύμους ἀποδείκνυσιν Paul.Al.67.3
•de anim. que gusta a la gente ἵπποι ICil.49B.6 (III/IV d.C.).
2 que busca el favor del pueblo ἄνθρωποι Ephr.Syr.3.450D, ὁ δὲ τῆς κενοδοξίας πλάνος δ. Nil.M.79.1121C.
