talla
From LSJ
οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ' ὅσον γηράσκων τελευτᾷ, ἀλλ' εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι → do not count happy the old man who dies in old age, unless he is full of goods; in fact we are all unripe in regards to time
Latin > English (Lewis & Short)
talla: ae, f.,
I a peel or coat of an onion, Lucil. ap. Non. 201, 2; cf.: talla κρομμύου λέπυρον,> Gloss. Philox.
Latin > French (Gaffiot 2016)
talla, æ, f., peau d’oignon : Lucil. Sat. 194.
Latin > German (Georges)
talla (tāla), ae, f., die Zwiebelhülse, Lucil. 194. Fest. 359 (b), 11 u. Paul. ex Fest. 358, 5 (wo tallam od. talam u. talla od. tala zu lesen). Vgl. Gloss. II, 195, 17 ›talla, κρομμύου λέπυρον‹.
Spanish > Greek
ἀποτομή, ἐντομή, ἔκπρισις, δέμας, γλυφή, ἔκπρισμα, ἔγγλυμμα, ἀγαλματομική
