πρύτανις

English (LSJ)

also πρότανις (q.v.), gen. εως,

   A ruler, lord, π. κύριε . . ἀγυιᾶν καὶ στρατοῦ Pi.P.2.58, cf. B.18.43; στεροπᾶν κεραυνῶν τε π., of Zeus, Pi.P.6.24; ἵππων, of Poseidon, Stesich.49; ἀγορῆς π., of Apollo, Simon.164; μακάρων π., of Zeus, A.Pr.170 (anap.); Κρόνιε πρύτανι Φρύγιε E.Tr. 1288 (lyr.); π. συμποσίων, i.e. Dionysus, Ion Lyr.1.14; οἶνον . . ἀνθρώπων π. Id.9.3; δυσαμεριᾶν π., of the Sphinx, A.Fr.236; Ἡρόδοτον . . ἱστορίης πρύτανιν App.Anth.2.21; πλούτου καὶ σοφίης π., of Periander, Epigr. ap. D.L.1.97; π. ὕμνων (sc. ἡ ᾠδή) Lyr.Adesp.80; μούσης ὑψινόου π. Epigr.Gr.440.10 (Batanaea); τέχνας ὁ π. πέλεκυς AP6.205 (Leon.); πρυτάνεις κόσμου, of the stars, LXXWi.13.2; ὅρκος . . ἀληθείας γενόμενος ἡμῖν π. Hierocl. in CA2p.422M.    II at Athens, member of the tribe presiding in βουλή or ἐκκλησία, τοὺς πρυτάνεις τοὺς τότε πρυτανεύσαντας And.1.46, etc.; in other states, οἱ π. οἱ πρυτανεύοντες τὸν μῆνα SIG1015.19 (Halic.), cf. IG12(3).169 (Astypalaea); at Calynda in Caria, PCair.Zen.341 (a).23 (iii B.C.).    2 πρυτάνεις τῶν ναυκράρων, officials of the ναύκραροι (q.v.).    3 in other Greek states title of a chief magistrate, IG12(1).53,al. (Rhodes); in Lycia, Ephipp.5.19 (anap.); at Miletus, Arist.Pol.1305a18; as title of a chief priest, ib.1322b29: rarely of a woman, IGRom.4.1325 (Phocaea), CIG 3953d (Trapezopolis).    b pl., title of a board of magistrates, SIG 581.91 (Hierapytna. ii B.C.), 976.3 (Samos, ii B.C.), etc.    c president of a council, POxy.77.2 (iii A.D.), etc.