ὀστράκινος
Θεοῦ γὰρ οὐδεὶς χωρὶς (ἐκτὸς οὐδεὶς) εὐτυχεῖ βροτῶν → Nullus beatus absque numine est dei → Glückselig Gott allein und sonst kein Sterblicher
English (LSJ)
η, ον,
A earthen, made of clay, of vessels, Hp.Nat.Mul.34, al., Pl.Com.114, AP7.645 (Crin.), 11.74 (Nicarch.), 2 Ep.Ti.2.20, 2 Ep.Cor.4.7, PLond.3.1177.95 (ii A. D.). 2 like earthenware, ὀστράκινατὸ δέρμα, = ὀστρακόδερμα, v.l. in Luc.Lex.6.
German (Pape)
[Seite 400] irden, thönern; σκεύη, N. T.; Luc. u. a. Sp., bes. von Geschirren, Töpfen u. dgl.
Greek (Liddell-Scott)
ὀστράκῐνος: [ᾰ], -η, -ον, πήλινος, Λατ. testaceus, ἐπὶ ἀγγείων, Ἱππ. 576, 45, κ. ἀλλ., Πλάτ. Κωμ. ἐν «Ποιητῇ» 2, Ἀνθ. Π. 7. 645., 11. 74, Καιν. Διαθ. 2) ὁ ἐξ ὀστράκου, ὀστράκινα τὸ δέρμα = ὀστρακόδερμα, Λουκ. Λεξιφ. 6.
French (Bailly abrégé)
η, ον :
semblable à de la vaisselle de terre.
Étymologie: ὄστρακον.
