δεκαπέντε
ἀσμένῳ δέ σοι ἡ ποικιλείμων νὺξ ἀποκρύψει φάος → glad wilt thou be when night, arrayed in spangled garb, shuts out the light
Greek (Liddell-Scott)
δεκαπέντε: οἱ, αἱ, τά, ἴδε ἐν λ. δέκα.
Spanish (DGE)
• Alolema(s): -πένδε Epigr.Anat.11.1988.101.65 (Perga I a.C.), tes. -πέμπε IG 9(2).553.12 (Larisa I a.C.); frec. escrito δέκα πέντε
quince X.An.7.8.26, Arist.HA 632b21, Hp.Int.13, IIasos 2.16 (IV/III a.C.), IG 7.3055.14 (IV a.C.), Plb.3.56.3, PCair.Zen.176.196 (III a.C.), Asoka Edict.13S., PRev.Laws 12.17 (III a.C.), IG l.c., Eu.Io.11.18, Ep.Gal.1.18, IUrb.Rom.895.6, I.BI 2.519, D.Chr.32.87, Plu.2.837f, Philostr.VA 4.45, POxy.3514.19 (III d.C.), PCol.141.31 (IV d.C.), PMich.611.11 (V d.C.), OAshm.Shelton 149 (biz.)
•οἱ δ. ἄνδρες como trad. de lat. quindecimuiri sacris faciendis, Mon.Anc.Gr.12.9, IUrb.Rom.126.2 (II d.C.), οἱ δ. ἄνδρες οἱ ἱεροποιοί Mon.Anc.Gr.4.5, cf. δέκα.