θεοσέβεια
From LSJ
ὁ ναύτης ὁ ἐν τῇ νηῒ μένων βούλεται τοὺς τέτταρας φίλους ἰδεῖν → the sailor staying on the ship wants to see his four friends
English (LSJ)
ἡ,
A service or fear of God, religiousness, X.An.2.6.26, Pl.Epin.985c, 990a, Plu.in Hes.46, Iamb.Protr.20.
German (Pape)
[Seite 1198] ἡ, Gottesverehrung, -furcht, Plat. Epin. 985 d Xen. An. 2, 6, 26.
Greek (Liddell-Scott)
θεοσέβεια: ἡ, τὸ σέβεσθαι τὸν θεὸν, Ξεν. Ἀν. 2. 6, 26, Πλάτ. Ἐπιν. 985D, 989Ε. 2) παρὰ τοῖς Ἐκκλησ., τίτλος τιμητικός, Βασίλ. 4. 384, 388.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
culte de la divinité, piété.
Étymologie: θεοσεβής.