Search results

Her. 4, 34; den καρποί entgegengesetzt Plat. Tim. 80 e; ῥιζῶν ἢ χλόης Critia. 115 a; χλόης γενομένης ἀπὸ τοῦ σπέρματος, vom ersten Aufgehen der Saat, Xen

δρυοτομικὴ καὶ κ. ξύμπασα Πλάτ. Πολιτικ. 288D· ἐπὶ ζῴων τρεφομένων ἐκ τῆς χλόης, Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 4. 12, 10. ΙΙ. ὡς τὸ τομή, τὸ καρθὲν ἢ διὰ τῆς κουρᾶς

заросший, поросший: οὖδας χλόης λαχνῶδες Eur. покрытый растительностью (цветущий) луг. λαχνώδης: -ες, (εἶδος) = λαχνήεις, οὖδας χλόης λαχνῶδες, τὸ ἔδαφος χνοῶδες

Ἀγ. 1415, Σοφ. Τραχ. 690· τὸ πλεῖστον κατὰ πληθ., κτήνη τρώγοντα ἐκ τῆς χλόης τῆς γῆς, Ἰλ. Σ. 521, Τραγ., κτλ.· ἀλλ’ ἐπὶ πτηνῶν, Ἀριστοφ. Νεφ. 1. 7· ἐπὶ

-οον (Α) κιτρινοπράσινος, αυτός που έχει χρώμα κιτρινωπό σαν της ξερής χλόης («φοινικόχλοος ξανθόχλοος», Ησύχ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ξανθός + -χλοος / -χλους (<

-ουν και ποεσίχροος, -οον, Α αυτός που έχει το χρώμα της πόας, της χλόης. [ΕΤΥΜΟΛ. < πόα + -χροος / -χρους (< χρώς «επιδερμίδα, χρώμα»), πρβλ. μηλόχρους]

δένδρων Plut.). ἄλσος: -εος, τό, = δάσος, τόπος κατάφυτος ἐκ δένδρων καὶ χλόης, Ἰλ. Υ. 8, Ὀδ. Κ. 350. ΙΙ. ἰδίως ἱερὸν ἄλσος. Ὀδ. Ζ. 291, Ἡσ. Ἀσπ. 99, Ἡρόδ

), Hsch. και χλοιά και χλόεια, τὰ, Α χλόη γιορτή προς τιμήν της Δήμητρος Χλόης, στο ιερό της θεάς, κοντά στο Ελευσίνιο της Αγοράς, με θυσίες και χαρούμενες

Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 1. 1, 10, κτλ. ΙΙ. χλοερός, ἔχων τὸ πράσινον χρῶμα τῆς χλόης, Ἀριστ. π. Χρωμ. 5. 2, κ. ἀλλ. -ες, ΝΜΑ, και ποιώδης, Α πόα / ποία 1. αυτός

χλωροτύρι), ενώ σε ορισμένα σύνθετα έχει τη σημασία της χλωρής βλάστησης, της χλόης (πρβλ. χλωροφάγος, χλωροφόρος). Ειδικότερα στη Νέα Ελληνική, το α' συνθετικό

χλωροτύρι), ενώ σε ορισμένα σύνθετα έχει τη σημασία της χλωρής βλάστησης, της χλόης (πρβλ. χλωροφάγος, χλωροφόρος). Ειδικότερα στη Νέα Ελληνική, το α' συνθετικό

θάπτουσιν, Εὐρ. Ἑλ. 853· μηκάδων μέλη, χλόην καταμπέχοντα, πλήρη χλόης, δηλ. ἢ τρεφόμενα διὰ τῆς χλόης ἢ παρεγεμισμένα μὲ…, Ἀντιφ. ἐν «Ἀγροίκοις» 1· ἄρτους ἰπνὸν

3.13.6, Arist.Pol.1302a35, Vett.Val.187.7, A.Andr.Gr.46.3, ἐρωτικῶς τῆς Χλόης διετέθη quedó enamorado de Cloe Longus 1.15.1, ἐρωτικῶς ... πρὸς αὐτὴν διατεθείς

la siega LXX Le.19.9, 23.22 •del color, brillo decaer, perder ὡσεὶ λάχανα χλόης ταχὺ ἀποπεσοῦνται LXX Ps.36.2, cf. Ib.29.24 •dejar escapar, perder τῶν ἀναγκαιοτέρων

Εὐρ.Ὀρ. 115· ἄχνη οὐρανία, ἡ δρόσος τοῦ οὐρανοῦ (ἡ ἐπικαθημένη ἐπὶ τῆς χλόης, κτλ. κοιν. πάχνη), Σοφ. Ο. Κ. 681· δακρύων ἄχνη, τὰ ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐπιπολάζοντα

Click links below for lookup in third sources: smooth, polish, τὰς βάσεις ἐκ χλόης IG7.3073.162 (Lebad., ii B. C.). τριμματολογέω: ποιῶ διὰ τῆς τριβῆς λείαν

HN37.156. χλωρῖτις: (ἐξυπακ. λίθος), -ιδος, ἡ, λίθος τις ἔχων τὸ χρῶμα τῆς χλόης, Πλίν. 37. 56. -ίτιδος, ἡ, Α λίθος πράσινου χρώματος. [ΕΤΥΜΟΛ. < χλωρός +

old age, Arist.Rh.1361b26, Stoic.3.24, Plu.2.111b, Cat.Cod.Astr.8(4).167; χλόης Ph.2.163. [Seite 1059] ἡ, das glückliche Alter, nach Arist. rhet. 1, 5 βραδυτὴς

grasfarbig, grasgrün, Opp. C. 2, 409. ποεσίχροος: -ον, ὁ ἔχων χρῶμα πόας, χλόης, Ὀππ. Κυν. 2. 409.

προτέρην ... ἐξημαύρωσεν de los alimentos tras ser ingeridos, Hp.Alim.6, ἔξοδον χλόης LXX Ib.38.27, cf. abs. LXX Is.55.10, fig. τὰ πονηρὰ σπέρματα ... τοὺς φθοροποιοὺς