Κατακεκαυμένη
τὸ δανείζεσθαι τῆς ἐσχάτης ἀφροσύνης καὶ μαλακίας ἐστίν → being in debt is a mark of extreme folly and moral weakness (Plutarch, On Avoiding Debt 829F3)
English (LSJ)
ἡ, Katakekaumene or Catacecaumene, name of the upper valley of the Hermus, in Lydia, Str.13.4.11; v. κατακαίω:—hence κατακεκαυμενίτης οἶνος, wine from that district, Str.13.4.11.
Wikipedia EN
Katakekaumene or Catacecaumene (Greek: Κατακεκαυμένη) was a name for a district in Lydia (modern western Turkey), and a union of ten cities in the area, during the Hellenistic and Roman periods. The name means "burnt land" or "burnt country", referring to the pitch-black color of the lava and the dormant volcanic belt of Kula, which was first described by Strabo. Strabo (Geographica, 12.8.19) reported that some place Katakekaumene as the site of the mythological battle between Zeus and the giant Typhon.
Wikipedia EL
Η Κατακεκαυμένη ήταν περιοχή στην Λυδία (σημερινή δυτική Τουρκία), καθώς και Δεκάπολις εντός αυτής, κατά τη διάρκεια της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου.
Το όνομά της αναφέρεται στο κατάμαυρο χρώμα της λάβας και στην ομώνυμη αδρανοποιημένη ηφαιστειακή ζώνη, γνωστή σήμερα στα τουρκικά ως Κούλα, η οποία περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Στράβωνα. Ο Στράβων (Γεωγραφικά, 12.8.19) ανέφερε ότι κάποιοι τοποθετούν την Κατακεκαυμένη ως τον τόπο της μυθολογικής μάχης μεταξύ του Διός και του γίγαντα Τυφώνος.
Greek Monolingual
ἡ (Α) (η μτχ. θηλ. στον παθ. παρακμ. ως ουσ.) ονομασία της άνω κοιλάδας του Ερμού στη Λυδία. Ετυμ. κατακαίω.
Wikipedia LA
Catacecaumene, Graece ἡ Κατακεκαυμένη "regio combusta", Turcice Kula Tepeleri, est pagus rupestris provinciae Magnesiensis ad Sipylum et regionis antiquae Lydiae in Turcia occidentali. Nomen Graecum, Latine etiam usitatum, ad naturam vulcanicam refert. Pagus omnis curiose a geographo antiquo Strabone describitur. Ibi parvi montes tres recenter igniferi in terra fere deserta, nigris sparsa saxis, eminentes, haud longe ab urbe Kula(en) distant.
Mons recentissimus, nomine Çakallar Tepe, ab aliis hodie aquis Demirköprü separatus, ad litus occidentale huius lacus iacet. Qui mons annis fere 25 000 a.p. ignes proiecisse censetur, ab illis hominibus observatus quorum vestigia, in cineribus novis impressa, sub monte reperta sunt. Qui fortasse eruptionem depinxerunt: repertus enim imaginis praehistoricae, montem igne vomentem ut videtur monstrantis, ibidem in pariete speluncae Kanlıtaş exaratae, anno 2011 nuntiatus est.
