άναυδος

Greek Monolingual

-η, -ο (AM ἄναυδος, -ον) αυδή
ανίκανος να αρθρώσει φωνή, άφωνος, άλαλος
νεοελλ.
αυτός που δεν μπορεί να μιλήσει από την έκπληξή του, εμβρόντητος, αποσβολωμένος
αρχ.
1. αμίλητος, σιωπηλός
2. αυτός που επιβάλλει σιωπή σε άλλον
3. ανέκφραστος, φοβερός.