διαταράζω
From LSJ
τὸ γὰρ εὖ πράττειν παρὰ τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶς φρονεῖν τοῖς ἀνοήτοις γίγνεται → undeserved success engenders folly in unbalanced minds
τὸ γὰρ εὖ πράττειν παρὰ τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶς φρονεῖν τοῖς ἀνοήτοις γίγνεται → undeserved success engenders folly in unbalanced minds
και διαταράσσω (AM διαταράσσω και διαταράττω)
προκαλώ σύγχυση, διασαλεύω, ενοχλώ, ανησυχώ («διαταράζω την κοινή ησυχία, τη δημόσια τάξη...»).