επίρρημα
Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι. -> Go tell the Spartans, stranger passing by, that here, obedient to their laws, we lie.
Simonides of Keaτο (AM ἐπίρρημα) ρήμα
γραμμ. άκλιτο μέρος του λόγου, που προσδιορίζει κυρίως το ρήμα, αλλά και το επίθετο ή άλλο επίρρημα