επίτομος

Greek Monolingual

-η, -ο (AM ἐπίτομος, -ον) επιτέμνω
σύντομος, περιληπτικός («επίτομη ιστορία της Ελλάδας»)
μσν.
φρ. «ἐν ἐπιτόμῳ» — σύντομα, περιληπτικά
αρχ.
1. συντετμημένος, κομμένος
(«καλοῦσι δ’ οί τέκτονες ἐπίτομα ταῦτα, διὰ τὸ πρὸς τὴν χρείαν οὕτω τέμνειν», Θεόφρ.)
2. βραχύς, σύντομος («ἐπίτομος ὁδός», Δίον. Αλ.)
3. (το ουδ. στον πληθ.) τὰ ἐπίτομα
οι συντομότεροι δρόμοι.
επίρρ...
επιτόμως
σύντομα, συνοπτικά.