ερητύω

Greek Monolingual

ἐρητύω και δωρ. ἐρατύω (Α)
1. αναστέλλω, αναχαιτίζω, συγκρατώ, καταπνίγω
2. κρατώ μακριά, απομακρύνω από κάτι, αποτρέπω
3. (με απρμφ.) εμποδίζω κάποιον να κάνει κάτι.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Πιθ. από κάποιο ουσ. σε -τυς ( ερη-τυς)].