κοινοτελής

English (LSJ)

κοινοτελές, with the authority of the state, δόγμα IG11(4).1150 (Delos, ii B.C.).

Greek Monolingual

κοινοτελής, -ές (Α)
αυτός που επιτρέπεται ή παραχωρείται ή καθιερώνεται από την πολιτεία («δόγμα κοινοτελές», επιγρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κοινός + -τελής (< τέλος), πρβλ. ευτελής, υποτελής].