Ζῶμεν πρὸς αὐτὴν τὴν τύχην οἱ σώφρονες → Fortunae arbitrio nos modesti vivimus → Wir Weise leben mit dem Ziel des Glücks allein
τοκούφια πέτρα ή κούφιος βράχος.[ΕΤΥΜΟΛ. < κουφ(ο)- (ΙΙ) + -λίθι (< λίθος), πρβλ. κατωλίθι, ξερολίθι].