λακώ
From LSJ
καὶ ὑποθέμενος κατὰ τῆς κεφαλῆς φέρειν τὰς πληγάς, ὡς ἐν ἐκείνῃ τοῦ τε κακοῦ τοῦ πρὸς ἀνθρώπους → and having instructed them to bring their blows against the head, seeing that the harm to humans ... (Josephus, Antiquities of the Jews 1.50)
Greek Monolingual
(I)
(Α λακῶ, -άω)
νεοελλ.
φεύγω τρεχάτος, τρέπομαι σε φυγή, γλακώ, λακίζω
αρχ.
διασπώμαι, διαρρηγνύομαι.
[ΕΤΥΜΟΛ. Συνδέεται με τη λ. λακίς και με τη λ. λάσκω. Η νεοελλ. σημ. του λακώ / λακίζω από σημασιολ. εξέλιξη της αρχ. σημ. «διασπώμαι», διαρρηγνύομαι»].
(II)
λακῶ, -έω (Α)
(δωρ. τ.) βλ. ληκώ.
