λακίς
English (LSJ)
-ίδος, ἡ, rent, rending, Alc.18.8 (pl.); μὴ… ἐν πέπλοις πέσῃ λ. A.Pers.125 (lyr.); ἐμπίτνω ξὺν λακίδι λίνοισι Id.Supp.131 (lyr.), cf. 903: freq. in plural, λακίδες ἐσθημάτων, ὑφασμάτων, Id.Pers. 835, Ch.28 (lyr.); λακίδες πέπλων ragged robes, tatters, Ar.Ach.423: in late Prose, of the rent or gap made in a ship by the enemy's beak, D.S.13.99, 14.72.
German (Pape)
[Seite 8] ίδος, ἡ, Fetzen, Lappen, Lumpen, ὑφασμάτων, Aesch. Ch. 28; λακίδες ἀμφὶ σώματι – ποικίλων ἐσθημάτων Pers. 821; das Zerreißen, λακὶς χιτῶνος ἔργον οὐ κατοικτιεῖ Suppl. 880, vgl. 113; βυσσίνοις δ' ἐν πέπλοις πέσῃ λακίς Pers. 123. – Auch in späterer Prosa, von Schiffstrümmern, D. Sic. 14, 72; Erdriß, 13, 99.
French (Bailly abrégé)
ίδος (ἡ) :
1 déchirure;
2 morceau déchiré, lambeau.
Étymologie: R. Λακ, craquer, résonner.
Russian (Dvoretsky)
λᾰκίς: ίδος (ῐδ) ἡ
1 лоскут, обрывок, pl. лохмотья (ἐσθημάτων Aesch.);
2 разрывание, раздирание (χιτῶνος Aesch.);
3 разрыв, трещина Diod.;
4 pl. обломки (корабля) Diod.
Greek (Liddell-Scott)
λᾰκίς: -ίδος, ἡ, ῥάκος, σχίσμα, Ἀλκαῖ, 18· μή... ἐν πέπλοις πέσῃ λ. Αἰσχύλ. Πέρσ. 135· ἐμπίτνω ξὺν λακίδι λίνοισιν ὁ αὐτ. Ἱκέτ. 131, πρβλ. 903· - συχνὸν ἐν τῷ πληθ., λακίδες αἰσθημάτων, ὑφασμάτων ὁ αὐτ. ἐν Πέρσ. 835, ἐν Χο. 28· λακίδες πέπλων, ῥακώδη ἐνδύματα, ῥάκη, Ἀριστοφ. Ἀχ. 423· παρὰ μεταγεν. πεζογράφ. ἐπὶ ῥήγματος ἢ ἀνοίγματος γινομένου εἰς πλοῖον διὰ τοῦ ἐμβόλου ἐχθρικοῦ πλοίου, Διόδ. 3. 99, πρβλ. 14. 72. Ἐκ τῆς √ΛΑΚ παράγεται ὡσαύτως λάκ-oς (ΙΙ), πρβλ. Λατ. lac-er, lac-ero, lac-enia· καὶ ἴσως λάκκος, Λατ. lac-us, lac-una. Ὁ Αἰολ. τύπος ἦτο βράκος· παρὰ τοῖς Κρησὶ λάκος ἦτο = ῥάκος (Ἡσύχ.)· καὶ ἐν τῆ Σανσκρ. εὑρίσκομεν vra←k΄ (scidere)· ὥστε ὁ ἐξ ἀρχῆς τύπος φαίνεται ὅτι ἦτο FΡΑΚ).
Greek Monolingual
λακίς, -ίδος, ἡ (AM)
σχισμένο πράγμα, ξεσκλίδι, ξέσκισμα, ράκος («ποίας ποθ' ἁνὴρ λακίδας αἰτεῖται πέπλων», Αριστοφ.)
αρχ.
(για πλοίο) το άνοιγμα που γίνεται από έμβολο εχθρικού πλοίου («αἱ μὲν ἐκ τῶν ἐμβόλων ἀναρρητόμεναι λακίδες ἐξαίσιον ἐποιοῦν
το ψόφον», Διόδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. ανάγεται πιθ. σε λάκος < ΙΕ ρίζα lok- «σχίζω» και συνδέεται με λατ. lacer «σχίσιμο» < lacero < lacus, λατ. lacinia «κούκλα μαλλιού» και περσ. raxna- «σχισμή, ρωγμή»].
Greek Monotonic
λᾰκίς: -ίδος, ἡ (λάσκω), σχίσιμο, σχίσμα, σπάραγμα, κουρέλι, σε Αισχύλ.· στον πληθ., στον ίδ.· λακίδες πέπλων, σχισμένα ενδύματα, ράκη, σε Αριστοφ.
Frisk Etymological English
. -ίδος
Grammatical information: f.,
Meaning: rent, rending; tatters of clothes (Alc., A.).
Other forms: often pl. λακίδες
Compounds: PGX [probably a word of Pre-Greek origin]
Derivatives: Denomin. λακίζω, also with περι-, tear (Lyc., AP) with λακίσματα tatters (E.), λακιστός teared in tatters (Antiph.); also λακιδ-όομαι be teared (to tatters) (Dsc.). - Besides λάκη ῥάκη. Κρῆτες H. and λάκημα rent, piece, fragment (pap.), cf. on λάσκω. The plur. λάκη can, if not recent innovation to ῥάκη, belong to the in Lat. lacerāre tear supposed s-stem *lacus (vulnerāre: vulnus ); the later attested lacer, -era, -erum teared would then (with Ernout-Meillet; diff. Hofmann with Leumann) be a back formation. For λακίς both nominal (*λάκος?) and verbal basis could be assumed (Chantraine Form. 338, Schwyzer 465), thus for λάκημα (cf. Chantraine 178). The only trace of an old primary verb (which was replaced by λακίζω) is ἀπέληκα ἀπέρρωγα. Κυπριοι H. (lengthened aorist, Bechtel Dial. 1, 433); Latin too has given it up for denomin. lacerāre. - An IE root of λακ- is difficult: *lh₂k-? Cf. Pok. 674.
Etymology: -- Aus dem Latein gehört hierher noch der n-Stamm lacin-ia f. Zipfel usw. (von Specht Ursprung 158 mit λακί-ς zusammengekoppelt; schwerlich mit Recht); ein n-Stamm wird noch in npers. raxna Riß, Spalte vermutet (Benveniste Origines 15; von W.-Hofmann s. lacer in Zweifel gezogen). Weitere Formen (u. a. alb. lakúr nackt) m. Lit. bei W. -Hofmann a.a.O., WP. 2, 419f. (Pok. 674). Zweifelhaftes aus dem Slavischen bei Vasmer Russ. et. Wb. 2, 20 s. lachój Lappen, Fetzen.
Middle Liddell
λᾰκίς, ίδος λάσκω
a rent, rending, Aesch.; in plural, Aesch.; λακίδες πέπλων tatters, Ar.
Frisk Etymology German
λακίς: -ίδος
{lakís}
Forms: oft pl. λακίδες
Grammar: f.,
Meaning: Riß, Fetzen, Lumpen (poet. seit Alk., A.; sp. Prosa ).
Derivative: Dazu, wohl als Denominativum, λακίζω, auch mit περι-, zerfetzen (Lyk., AP, sp. Prosa) mit λακίσματα Fetzen (E.), λακιστός zerfetzt (Antiph. u. a.); auch λακιδόομαι zerfetzt werden (Dsk.). — Daneben λάκη· ῥάκη. Κρῆτες H. und λάκημα Riß, Bruchstück (Pap. u. a.), vgl. zu λάσκω.
Etymology: Der Plur. λάκη kann, wenn nicht junge Reimbildung zu ῥάκη, zu dem in lat. lacerāre zerfetzen zu vermutenden s-Stamm *lacus (vulnerāre: vulnus u. a.) stimmen; das später belegte lacer, -era, -erum zerfetzt wäre dann (mit Ernout-Meillet; anders Hofmann mit Leumann) eine Rückbildung. Für λακίς läßt sich sowohl nominale (*λάκος?) wie verbale Grundlage denken (Chantraine Form. 338, Schwyzer 465), ebenso für λάκημα (vgl. Chantraine 178). Die einzige Spur eines alten primären Verbs (das von λακίζω ersetzt wurde) ist ἀπέληκα· ἀπέρρωγα. Κύπριοι H. (dehnstufiger Aorist, Bechtel Dial. 1, 433); auch das Latein hat es zugunsten des denominativen lacerāre geopfert. — Aus dem Latein gehört hierher noch der n-Stamm lacin-ia f. Zipfel (von Specht Ursprung 158 mit λακίς zusammengekoppelt; schwerlich mit Recht); ein n-Stamm wird noch in npers. raxna Riß, Spalte vermutet (Benveniste Origines 15; von W.-Hofmann s. lacer in Zweifel gezogen). Weitere Formen (u. a. alb. lakúr nackt) m. Lit. bei W. -Hofmann a.a.O., WP. 2, 419f. (Pok. 674). Zweifelhaftes aus dem Slavischen bei Vasmer Russ. et. Wb. 2, 20 s. lachój Lappen, Fetzen.
Page 2,75
