οροαιματώδης
From LSJ
ὁκόταν οὖν ταῦτα πληρωθέωσιν, ἐμωρώθη ἡ καρδίη· εἶτα ἐκ τῆς μωρώσιος νάρκη· εἶτ' ἐκ τῆς νάρκης παράνοια ἔλαβεν → now when these parts are filled, the heart becomes stupefied, then from the stupefaction numb, and finally from the numbness these women become deranged
Greek Monolingual
-ες ή οροαιματηρός, -ά, -ό
ιατρ. αυτός που αποτελείται από ορό ο οποίος περιέχει αιμοσφαίρια («οροαιματώδης όγκος»).
[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. serosanguinous < λατ. serum «ορός» (βλ. λ. ορός) + sanguinous (< λατ. sanguis, -inis «αίμα»)].
