πινόω

δυσφορέω περὶ τὰς ἀναστάσιας → feel ill on getting up

German (Pape)

[Seite 617] schmutzig machen; Philet. 6; u. in späterer Prosa, φαιότερον καὶ πεπινωμένον ἐποίησεν, Plut. Alex. 4.

-ῶ :
encrasser ; seul. part. pf. Pass. πεπινωμένος encrassé, sale, rouillé ; fig. qui a une teinte de vétusté (style).
Étymologie: πίνος.

πῐνόω: покрывать грязью, пачкать: πεπινωμένος Plut. загрязненный, грязный.