τριῴδιον

Greek (Liddell-Scott)

τριῴδιον: τό (τρίς, ᾠδὴ) κανὼν ἀποτελούμενος ἐκ τριῶν ᾠδῶν, Στουδ. 1709Β, Μιχ. Μον. 216. 2) τριῴδιον, τὸ βιβλίον τὸ περιέχον τὰ τροπάρια τῆς Τεσσαρακοστῆς, ἐκλήθη δὲ οὕτω, διότι οἱ πλεῖστοι τῶν κανόνων εἶναι τριῳδικοί. Ἄρχεται ἀπὸ τῆς Κυριακῆς τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου καὶ λήγει τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα. [Τὰ ἐν τῷ Τριῳδίῳ εἶναι ἔργα Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, Ἰωσὴφ τοῦ Στουδίτου, Ἀνδρέου Κρήτης, Κοσμᾶ Ἱεροσολύμων καὶ ἄλλων. Οἱ δύο πρῶτοι ἔγραψαν τὰ πλεῖστα τῶν ἐν αὐτῷ τροπαρίων· τὰ δὲ ἀποδιδόμενα εἰς τὸ Σωφρόνιον τριῴδια εἶναι κατ’ εἰκασίαν, διότι οἱ εἱρμοὶ αὐτῶν εἶναι πολὺ μεταγενέστεροι αὐτοῦ, ἴδε Σωφρόνιον 3856, 3869, 3876.