υάλινος

Greek Monolingual

-η, -ο / ὑάλινος, -ίνη, -ον, ΝΜΑ, και ιων. τ. ὑέλινος και ὑέλλινος, Α
γυάλινος
αρχ.
διαφανής και στιλπνός σαν το γυαλί («καὶ ἐνώπιον τοῦ θρόνου ὡς θάλασσα ὑαλίνη», ΚΔ).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕαλλος / ὕελος + κατάλ. -ινος (πρβλ. λίθινος)].